تمام راهها را بسوی جاده ی تنهایی می پویم...
و در اضطراب گلبوته های جدایی ,...
چشمانم را بسوی صداقت پروانه های شهر عشق , آذین می بندم ....
به تو فکر می کنم که چگونه در گلزار وجودم , آشیان کردی...
و بر تاروپود تنم حروف عشق را ترنم نمودی ....
پس باورم کن که به وسعت دریا و به اندازه ی زیبایی چشمانت
هنوز در من شمعی روشن است ....
و من...
در انتهای غروب , نگاهم را بسوی مشرق چشمانت دوخته ام...
تا مگر بازتاب صداقتمان در دستان...
"تــــــــــو" تجلی کند ....!!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: