هـــــﮯ فلانــــــــــــــــــــﮯ

عاشقـــ ــــانـﮧ ها ـــﮯ مــــرا

بـــ ﮧخـــــودت نگیـــــر

مخــــ ــــ ــاطب مــــטּ

معشـــــــــღـــــــوقـــﮧ ایــست ڪــــــﮧ

وجــــــــودش را بــــ ــــﮧ " دنیـــــایـــــــﮯ " نمیـــــدهــــم

دیـگـر نـمـی شـود بـهـ آدم هـــــا اعـتـمـاد کـرد ...
آدم
بـه عـشـق ِ خـــُـــدا هـم خـیــانـــــت کـرد ... !

مـــن لبخند مـــی زنم ،
از تـــه دل مــی خندم ، گاهــی مست مـــی کنم …
تــا همــه بدانند بــی تــو ملالـــی نیست !!!
اما دلــم مـــی گویـــد چــه ناشیانـــه تمــرین مـــی کنی هــر لحظــه
(شکســته نـــشدن) را .. !!

مـטּ دیگہ نـہ از اومـدטּ کسـے ذوق زده میشمـ
نــہ کسے از ڪنآرمـ بـره حوصلــہ دارمـ نآزشو بـخـرمــ ڪـہ بـرگرده ...
مـטּ آدمـ بے احسآسے نیستمـ !
مـטּ بے معـرفـتـــــــــــ و نآمــرد نیستـمـ ...
فقــط خستـہ امـــــــــــ ...
از همــہ چـے !
چـون یـہ زمــآنے ڪسـآیے وارد زنـدگیــم شـدטּ
ڪــہ یـہ سـرے بـآورامـو نـآبـود کـردטּ ...
همیــטּ !!
دِلـَـمـ کـُمــا میخــواهـَـد ..
از آنهــایـیــ کـهـ دُکتــر میگــویَـد :
متــاسِفـَـمـ .. فَقَــط بـَـراشــ دُعــا کُنیــد !

اینکه در خوشی ها همراه همسرت باشی که هنر نیست 
هنر اینه که در سختی ها برای حل مشکلش همراهیش کنی 
اگه اشتباهی کرده که به زندگی لطمه زده سرزنشش نکنی ،
و بهش بگی "نگران نباش ، با هم همه چی رو درست می کنیم."

کـسـی چـه مـی دانــد ؟ ! 
شاید روزی بیاید که حال من هم خوب شود …
هــوا خـــوب شـــود …
عــشــق خــوب شــود …
و تـــــو …
خــــوب مــن شـــوی !!!

به چشم هایت بگو …
آنقدر برای دلم ….. رجز نخوانند …
من اهل جنگ نیستم …
شـــاعـــرم !
خیلی که بخواهم گرد و خاک کنم …
شعری می نویسم ، آنوقت
اگر توانستی …
مرا در آغوش نگیر …

تـ ـ ـ ـو خیـسِ بـارانی
امّـا مـن ...
مـثـل اتـاق زیـر شیـروانی ،
پُــــر از خـاطــره بـارانــم ...

ﻣﺎﺩﺭﺵ آﻟﺰﺍﯾﻤﺮ ﺩﺍﺷﺖ...

ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﯾﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺩﺍﺭﯼ ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺒﺮﯾﻤﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪﺍﻥ...
ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯾﯽ؟
ﮔﻔﺖ آﻟﺰﺍﯾﻤﺮ...... 
ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﻮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﯽ...
مادر ﮔﻔﺖ: مثل اینكه ﺧﻮﺩﺗﻢ ﻫﻤﯿﻦ بیماری رو ﺩﺍﺭﯼ...
ﮔﻔﺖ: ﭼﻄﻮﺭ؟
مادر ﮔﻔﺖ: ﺍﻧﮕﺎﺭ ﯾﺎﺩﺕ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺯﺣﻤﺘﯽ ﺑﺰﺭﮔﺖ ﮐﺮﺩﻡ...
ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺸﯽ...
کمر ﺧﻢ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﻗﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﮐﻨﯽ...
ﭘﺴﺮ ﺭﻓﺖ ﺗﻮﯼ ﻓﮑر...
ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ...
مادر ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯽ؟
ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﮑﻨﻢ....
ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﯾﺎﺩﻡ نمیاد ...

میگفت خیلی خوشحالم...
بهش گفتم تو با این شرایطت آخه ؟؟؟
گفت آره خوب خوشحالم....
گفتم خوب چرا؟
گفت آخه هرکی منو میبینه....
یه نگاه به آسمون میندازه و میگه خدایـــــا شکــــرت...

عید است و هوا شمیم جنت دارد
نام خوش مصطفی حلاوت دارد
با عطر گل محمدی و صلوات
این محفل ما عجب طراوت دارد
میلاد پیامبر پاکی وراستی و امام جعفر صادق (ع) مبارک باد

شانه ات را دیر آوردی ســرم را بــــاد برد
خشت خشت و آجر آجر پیکرم را باد برد
آه ای گنجشکهای مضطرب شرمنده ام
لانه ی بر شاخه هــــای لاغرم را باد برد
من بلوطی پیــر بـودم پای یک کـــوه بلند
نیمم آتش سوخت ، نیم دیگرم را باد برد
از غزلهایم فقط خاکستری مانده بـه جا
بیت های روشن و شعله ورم را باد برد
با همین نیمه همین معمولی ساده بساز
دیــــر کردی نیمـه ی عاشق ترم را باد برد 
بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت
وا نشد بدتر از آن بـــال و پـرم را بـــاد بـرد

زنـــدگــے همیشــــہ . . . 
شـانــسِ دیگـــری بــہ مــا مـےدهـــد ،
کـہ اسمـــش . . . فـــرداســـتـــ . . . . .

نگـــرانـے هایتــان را بــہ خــدا بسپــاریــد ؛
و روزِ جــدید را با نــام و یــادِ او شــروع کنیـــد . . .

ای که در فصل خزان
بینی مرا با پشت خم،
این زمستانم مَبین
ما هم بهاری داشتیم...

پیش از آنکه با خبر شوی....
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود....
و باز دریغ و حسرت همیشگی....
آه خداااااای من...
انگار همین دیروز بود که در کوچه ها می دویدم...
و ناگهان چقـدر زود دیر میشود...

.عاشـقانه های شـرطی
زیر سقف ِ خــیانـت ... !

دل هــایِ اجار ه ای
بدون پیـــش پــرداخت ... !

قلـب های مـــُرده ...!

خدایا ... !
از قــــدم زدن
در دنـیایت
بیـــزارم ...