متنفـّرґ از انسآטּ هایـﮯ ڪـﮧ בیوآر بـُلنـבَت را مـﮯبیننـב ،

ولـﮯ بـﮧ בُنبـآل هـَمآטּ آجـُر لق בیوآرت هـَستنـב که :

تو را فرو بریزنـב

تا تو را انڪآر ڪُننـב

و از رویـَت رב شونـב

 چقـَבر בوست בآشتـَґ یڪ نفر از مـَטּ مـﮯپـُرسیـב:

چرا نگـآه هایـَت آنقـَבر غـَمگیـטּ است؟

چرا لـَبـפֿـَنـבهایـَت آنقـَבر تلـخ و بیرنـگ اَست؟

امّا افسوس ڪـﮧ هیچ ڪَس نبوב ...

هَمیشـﮧ مـَטּ بوבَґ و تنهایـﮯ پـُر از פֿـآطرـه ...

آرے با تو هستـَґ ...

با تویـﮯ ڪـﮧ از ڪنآرґ گذشتـﮯ...

و פـتـﮯ یڪ بار هـَґ نپـُرسیـבے،

چرا چشـґهایـَґ هـَمیشـﮧ بـآرآنـﮯ است ...

 مـهـربآنـﮯ تـا ڪـﮯ?بـگذارسـَפֿـت بـآشـَґ و سَـرב

بـآرآטּ ڪـﮧ بـآریـב ... چَـتـر بـگیـرґ و چڪمـﮧ

פֿـورشیـב ڪـﮧ تـآبـیـב ... پـنـجـره ببـنـבَґ و تـآریڪ

اشڪ ڪـﮧ آمـَב ... בَسـتمآلــﮯ بـُرבآرَґ و פֿـُشڪ

او ڪـﮧ رفـت نـیـشـפֿـَنـבے بـزنـґ و سـوت...

 گـُمـان مـی کـَردَم راه ِ ٬مَـ‗_‗۩‗_‗ـرگـِ از زنــدگیــ جــُداستـــ ؛ 



امـــا نــَـه ، 

هـَر دو دَستـِشـان تـوی ِ یـک کاسـهـ اسـتــ !



هـَمیـن زِندگـیــ بــود کـه مَــرا کُـشتــ ..

 کاشــ هَمیشهـ در کودکے مےماندیمـــ...
کهـ بهـ جایــِ دلــ هایِمانـــ سَرِ زانوهایمانـــ زَخمــ مےشُد...

 بـــــــــی خـــیالِ هـَــر چــِـه زِمِســــتان اســت
و بـــَرف است . . 
و سـَـــرمـــا
تـَـمــام پنَـــجــِــره هـــا را بـــاز گـــُـذاشـــته ام !
تــا شـــایـــَد بـــاد
بـــویِ پیــــراهـَـنـَـت را بیــــاوَرد

 بـــہـ سَــلـآمَتــــے ِ
عِشق ـہـاے یـکـــ طَرَفــــہـ
که میدونَـטּ نمیــــشـہ
اَمــا בست اَز تَلــآش بَر نمے בارَטּ

 ترجیح می دهم حقیقتی مرا آزار دهد، تا اینکه دروغی آرامم کند .

 تنها دو روز در سال هست که نمیتونی هیچ کاری بکنی! 
یکی دیروز و یکی فردا .

 خوبی بادبادک اینه که 
می‌دونه زندگیش فقط به یک نخ نازک بنده
ولی بازم تو آسمون می‌رقصه و می‌خنده .

چقدر سخت است همرنگ جماعت شدن وقتی جماعت خودش هزار رنگ است . 

 معبودا! 
به بزرگی آنچه داده ای آگاهم کن تا کوچکی آنچه ندارم نا آرامم نکند.

 بسان رود که در نشیب دره سر به سنگ می کوبد رونده باش 
امید هیچ معجزی ز مرده نیست، زنده باش .

 یادها فراموش نخواهند شد، حتی به اجبار 
و دوستی ها ماندنی هستند، حتی با سکوت .

 زندگی یعنی : 
ناخواسته به دنیا آمدن
مخفیانه گریستن
دیوانه وار عشق ورزیدن
و عاقبت در حسرت آنچه دل میخواهد و منطق نمیپذیرد، مردن .

 آموخته‌ام که هیچ‌گاه نجابت و تواضع دیگران را به حساب حماقت‌شان نگذارم

 سالهاست که مرده ام
به ساعت نگاه مي كنم: 
حدود سه نصفه شب است 
چشم مي بندم تا مبادا چشمانت را از ياد برده باشم 
و طبق عادت كنار پنجره مي روم 
سوسوي چند چراغ مهربان 
وسايه هاي كشدار شبگردانه خميده 
و خاكستري گسترده بر حاشيه ها 
و صداي هيجان انگيز چند سگ 
و بانگ آسماني چند خروس 
از شوق به هوا مي پرم چون كودكي ام 
و خوشحال كه هنوز 
معماي سبز رودخانه از دور 
برايم حل نشده است 
آري!از شوق به هوا مي پرم 
و خوب مي دانم 
سالهاست كه مرده ام

ساعت پنج ُ دو دقیقه ی بامداد است !
از سر ُ صدای گربه ها در آن سوی پنجره
احساس ِ آرامش می کنم !
نفس ِ سرد ِ مرگ را بر گردنم احساس می کنم !
گاه به سرم می زند که خانه را به آتش بکشانم ،
تا او را بسوزانم ...
ولی خودکشی
بدترین ُ تابلوترین جلوه ی خودخواهی ُ غرور است !

"حسین پناهی"

 گاه دلتنـــــــگ می شوم دلتنـگتر از تمام دلتنگـــــــــی ها

حسرت ها را می شمارم

و باختن ها

وصدای شکستن را

... نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم

وکدام خواهش را نشنیدم

وبه کدام دلتنگی خندیدم

که چنین دلتنگــــــــــــــــم

 تو مدام در " دوستت دارم " تکرار می شوی
ولی من هنوز در اولین سر مشق آن مانده ام!
نه ایراد از من است
و نه از قلم های بی گناه
تو را می نویسم
اما نمی بینی
لای هیچ سطری هم پنهان نمی شوی
حتی میان هیچ خشمی هم مچاله نمی شوی!
این کاغذ ها هستند
که تو را نمی پذیرند
مبادا نامت
عاشقشان کند!

 دنیا همین گوشه س همین ساعت
دنیا همین آرامش محضه
تو بی قراری پا به پای من
من با تو آرومم همین لحظه
پایان این شب اتفاقی نیست
تو چشم من خورشید می تابه
باور نکن این حس طولانی
شیرینی رویای یه خوابه
ساعت به ساعت تندتر میشه
نبض من و تو با صدای هم
دنیا همین لحظه س همین ساعت
ما مثل سایه پا به پای هم
دنیا همین بی دست و پایی هاس
این شرم با تو گفت و گو کردن
این تا همیشه اضطراب تو
این تا ابد دلشوره های من
دنیا همین گوشه س همین ساعت
دنیا یه آینه س روبروی من
حسی صمیمی تو نگاه تو

 سهراب گفتی:چشمها را باید شست... شستم ولی...؟

گفتی:جور دیگر باید دید ... دیدم ولی...؟

گفتی:زیر باران باید رفت... رفتم ولی...؟

او نه چشم های خیس و شسته ام را دید

نه نگاه دیگرم را

او هیچکدام را ندید!!!

فقط در زیر باران به طعنه ای خندید و گفت: دیوانه ی باران ندیده..

 خدایا:مهارت مراقبت از انچه به ما بخشیده ای را در قلبمان بکار.
زیرا ما در از دست دادن استاد شدیم........

 دلم تنگ می شـود گاهـی ... برای يک دوستت دارمِ سـاده ! دو فنجـان قهــوه ی داغ ! ...سه روز تعـطيلی در زمسـتان ! چـهار خنـده ی بلنــد ! و پنــج انگشـتِ دوست داشتـنی !

 دیگرنمیگویم:گشتم نبود،نگرد نیست...

بگذارصادقانه بگویم گشتم،اتفاقا هم بود...

فقط مال من نبود...!!!

بگذار دیگری بگردد ...

شاید مال او باشد..

 در این شب سرد دلم یه عالمه تو میخواهد
که در اغوشت بگیرم
ولی تو نیستی و من
در آغوش خودم هستم،
من خودم را در آغوش گرفته ام...
نه چندان با لطافت...
نه چندان با محبت...
اما وفادار وفادار !!!!!!

 خاطرات چوبهای خیسی هستند ، که با آتش زندگی ،

نه میسوزندو نه خاکستر میشوند

 سکوتـــــــــــــ …
و دیگر هیچ نمی گویم …!
که این بزرگترین اعتراض دل من است
به تو …
سکوت را دوستـــــــــ دارم
به خاطر ابهت بی پایانشـــــــ …..

 سلامتیه اونایی که تو این روزا با این هوای دو نفره فقط با تنهایی هاشون قدم زدن....

 פֿــوش بـﮧ פـالت فـاפـشــﮧ تـטּ مـیـבهــے عـاشقَت مـیشَـوَنــב مــآ בِل میـבهــیـґ فـآرغ میشــوَنـב פֿـوش بـﮧ פـالت ڪﮧ بــآ تـَـنت بـازے میڪـنَـنــב نــﮧ בلَـــت ...

 چقـבَر احمــق بوבَم کـہ اون لحظـہ هایـے کہ(!) صـבَام میکرבے "عروسکــم "פֿـون میــבَویـבَ زیر پوستـم و بـا ع ش ق میگفتــم جانــــم.../ غافـل از اینکــه واقعــا عروسکــے بیش نبوבَم...(!) "عروســک פֿـیمـــہ شــب بــازے"

 از ايـن ميعـادگــاه تکــراري خستـــه ام! بيـا اينبـار جـاي ديگـــري قـرار بگـذاريم بــــراي بــــــاهــم بـــــــودن جـــايي جــز خيـــــــــــــــــالم...!!

 گــــــــ ــــــــوش هـــــ ــــــــایمـــــ را میگیـــــــــرمـــــ . . .دیــــــــــگر نمیخــــــــواهم بشنــــــــــوم . . .
انعــکاس نالـــــه هـــــایم خودمـــــــ ـــــــــ را همــــــــــ "کـــــــــر" کـــــ ــــــــــــرده استـــــــ!!!!!!

 لاشـــه ی عشقت

خواهد گــَندید

وقتــی

طبق عادتـــــِ همیشــه!

تقدیمش میکنــی

به غیـــــر…!

 ايـنـــجـا فــــــــَـقــــط واژه مي فـــُـــروشــــيـم و ســــُـکــوت مي خـــَـريــم... چــه تـــِـجــارت درد نـــاکي ســـت ...!!!

 روی جعبه دلم نوشتم:

احتیاط لازم نیست!!!

شکستنی ها شکست هرجور مایلید حمل کنید...

 تمــام شعــرهــای عــاشقــانــه جهــان
شبیــه تــوانــد!
تــو امــا،
پشــت استعــاره ای ایستــاده ای
کــه بــه ذهــن هیــچ شــاعــری
نخــواهــد رسیــد . . .

 ایــن بــار هــم کــه
تــاول پــاهــایــم خشــک شــود،
دوبــاره عاشقــت میشــوم!
دوبــاره راه مــی افتــم!
دوبــاره
گــم مــیشــوم . . .

 ساده نیست.... گذشتـــــــــــــــــــن ... از كسی كه !!! گذشته هایت را ... ساخته است...