باد بی صفا!

دیدی کلبه چوبی اعتمادم با وزش خشک جور تو چه ناروا شکست

دیدی دلم شکست؟

دیدی زمن چه ماند؟

اشکی همیشگی

گلی تازه نشدنی

بی دلی باور نکردنی ،خاطره ای دست نیافتنی

دیدی سنگدل!

کوزه چشم من که چشمه ناب ترانه بود

با سنگ دلت برای همیشه شکست

دیدی دلم شکست؟

دیدی هرگز ترا نشناختم

همه چیز را در نرد عشق باختم

من که با تو رویاهای جوانی ساختم

شجاعانه بر لشگر رقیبان تاختم

دیدی شاه بیت غزلهای ناب من

شعر من پس از تو چه سرد شد

دشت سبز عشق چه زرد شد

سراسر دنیا حدیث درد شد

کودک روحم در آسیاب غم مرد شد

دیدی همبازی کودکی

در بازی قشنگ مهر

آخر تو جر زدی

بردی و جایزه ات یک عشق تازه بود

حال ببین در من .... بهار غروب کرده را

پاییز رسوب کرده را

زمستان خانه خریده را

تابستان مستانه رمیده را

بیا .....دلریزه های یاقوت گونه ام را بده

نمی توانی مثل قوری قدیمی مادربزرگ بندی بر آن زنی

ترسم که تیزی لبه هایش

دست نامهربان ترا چون خود زخمی کند

ای عشق حقیقی در ما طلوع کن

بگذار تا قلب پاک ما با نیشتر غم تو بسوزد و بسازد

و با جرعه های می ات مست کند

مست مست

و چون قطره ای ما را به اقیانوس تو برساند

دیدی.....نفهمیدی

عشق دلباختگیست

برای دلبر سوختگیست

با رنج و غم آمیختگیست

و در آخر با مرگ در آویختگیست

دیدی صیاد

دیدی کبوتر جلد بام تو در گوشه قفس بال و پرش شکست

دیدی؟.......نه ندیدی

باور نمی کنم

چون هرگز راز دل نگفتمت

با دیده غمین فقط نگریستمت

شاید در سوگواری وفا گریستمت

من دگر آن عاشق همیشه نیستمت

دیدی دلم شکست!

دیدی چینی اصل قلب خویش

سپردم به دستهای خواهشت

دیدی بی حواس!

پایت به سنگ خورد،افتاد بر زمین...شکست

دیدی چه بی صدا دلم شکست!

دیدی حدیث عشق و جنونت فسانه بود

دیدی عاشقانه هایت فقط یک ترانه بود

دیدی عشق پاک من برایت بهانه بود

و کلام نگاهم برایت چه بیگانه بود

دیدی کوهکن!

 دیدی به جای کوه غم ،تیشه ات قلب من نشانه گرفت

دیدی قایق عشقم ز دریای محبت کناره گرفت

کبوتر دلم هوای آشیانه گرفت

آسمان غم ابر ناله گرفت

دیدی ...عشقت حباب بود و در هوا شکست

دیدی دلم شکست

بی وفا!

بیهوده مکوش دلریزه های مرا جمع آوری کنی

مرا با دروغ های خود باز راضی کنی

که از چهره ام رفع دل آزاری کنی

با اعتمادم بازی کنی

دیدی دیوار صوتی هفت شهر عشق با ناله غم شکت

دیدی دلم شکست

دلم تنگ است برای شانه های صبر

برای ناله های شب

برای گریه های درد

چه شد آن حرمت دلها

چه شد آن عهد وآن پیمان

کجا گم کرده راه شب

سبو در دست وراه کج

فغان از دست این وجدان

فغان از کج رو نادان

خداوندا نشانم ده حقیقت را

ومحو کن راه ظلمت را

خداوندا مدد میخواهمت امشب

خداوندا سبب میخواهمت امشب

این روزها

که دلم برای خدا پرپر می زند

مشتی از حرف های تازه تر می زند

... تا دیروز خدای من سنگ بود

ساکت و آرام

اما این روزها

خدای من راه می رود

حرف می زند

از همسایه حال مرا می پرسد

با دست خود برایم آش می آورد

در لیوانم چای

و در دلم قند می ریزد

این روزها

بقدری در دلم خداست

که فرصت دیدنش را دارم

فرصت یک فنجان چای خوردن با او

مـیانِ بـاغِ چشـمانم........هـزاران رمــز و رازِ نی..........به هـر جوی و به هـر بندش

بسی رنج و ستم درپی
مـرا ، در خلوتِ شبها...............خوشا دستی که ناز آرد
میانِ سجده ی مستی
صـدایی در فراز آرد.................خـوشـا در گلشـن عشــقم ،‌هجوم بـاد و طـوفـان نیست
درونِ باغی از وحشت ،
نفــیرمـرگِ انسان نیست..در اینجا هیچ گـــرگــی نیست
هـمه هـم قــدّ و همسانند ، بـزرگی نیست.
در اینجا چــشم هـا ،
واگــوی احساسند،
درونِ دیــده خـــاری نیست
و یــا در آسـتین هاشان ،
نفیر مـرگ و ، مــاری نیست
در اینجا،
هـر صــدایی سبز می آید.
مـرا از وحشت ِطـوفـان مــلالـی نیست


میــانِ کــوچه ی بُـن بـست،


صـــدای قـیل و قـالی نیست


کسی در کین و نفــرت نیست


چــه خـوشبختم ! !


در اینجا ،


در هــــوای عــــشق بــایـد زیست.

فـــــــــــــــریاد مـن شـکسته اگــر در گلو، وگر
فریاد من رسا،من ازبرای راه خلاص خود وشما
فــــــــــریاد می زنــــــــــــــــم، فـــریاد می زنم

دستــهایمــــ را بـــرای تـــو می نویســــم

بـــرای تـــو !

کـــه در تیــــر راســــ نگاهتــــ نیســتمــــ

بـــــرای تـــــو !

کـــه چشمانتــــ افقــــ را رجـــ می زنـــد

مــــرا مــــی خوانـــــی ؟

مَن مــُــــرده ام ..

بــ ه نَسیــــم خـــــاطره ای

تکانــــی میــــ خورَم

هَمیـــــن ..

خواب دیدم از تو دور شدم ...وای که عجب خواب بدی

گفتم بیا باهم بریم...گفتی که راهو بلدی

هرچی صدات کردم نرو...اما به جایی نرسید

یکی یجا فریاد میزد...دیونه از قفس پرید

صبح که رسید بیدار شدم...دیدم یه نامه روی در

نوشته بودی که سلام...مدتیو میرم سفر

بغضی نشست توی گلوم...خوابم یا این حقیقته؟

بازم صدات کردم ولی... دیدم سکوت جوابته

گفتم که شاید این سفر...تموم میشه همین روزا

دوباره باز میبینمش...چه خوش خیال بودم خدا

ساعتو لحظه هام گذشت...چشمام به کوچه خیره بود

من منتظر بودم بیاد...خیلی دلم تنگ شده بود

روزا مثل دویونه ها...پرسه زنون تو کوچه ها

شبا یه گوشه از اتاق...گریه و آه بیصدا

مثل همون خواب سیاه...رفتو منو تنها گذاشت

گفتن این قصه ی تلخ...ارزش گفتنو که داشت

می دانی..؟

آدم های ِ ساده..

ساده هم عاشق می شوند..

ساده صبوری می کنند..

ساده عشق می وَرزَند..

ساده می مانند..

اما سَخت دِل می کنند..

آن وقت که دل ِ می کنند..

جان می دَهند..

آدم های ِ ساده.....

این جمله را هرگز فراموش نکن
“برای دوستت دارم بعضی ها مرسی هم زیاد است”

یا فراموش کنیم
که همدیگر را میشناسیم
شاید
یک روز ، یکی از همین سشنبه های نیامده
باز
نگاهمان به هم افتاد
عاشق شدیم

اشتبـــاه مــن ايـن بــود ....
هــر جــا رنــجيدم ، لبــخند زدمـ ....
فــكر كــردند درد نــدارد ، سنــگين تر زدنــد ضــربه ها را ...

حـــالا که رفته اے دلـــم براے تــو بیـــشتر از خودم مـــےســوزد

فـــکر مــےکـنی

کســـےبه انـــدازه ے مـــن دوســـتت خواهـــد داشـــت ...!؟

دَســت ها چـه بی وَفـا هَستَنـد!

دُنــیآی دَسـت ها اَز هــَر دُنیــآیی بی وَفــآتــَر اســت...

امــروز دَســت هـآیــَت را می گــیرَنـد،

قـصـه عـآدَتــ کهـ شـُدی،

هـَمـآنــ دَسـت هـآ رآ بـَرآیـت تــِکـــآن میــ دَهـَند...!

دِلـَ ـمـ

بهـ بَهـ ـانهـ ے هَمیشَگـ ـے
....گِریـ ـستــــــــ
بُگـ ـذار بِگِـ ـریــَـدُ بـدانـَ ـد
کِهـ هـَ ـر آنچهـ خـ ـواسـتـــــــ
هـَمیـ ـشهـ نیـ ـستــــــ

وقتی از
کلمه ها
کاری بر نمی آید!
چه انتظاری میشود
از سکوت زندگی داشت؟

گوشـۀ راستـَمــ بنویـس
" زنـــــده "
پخـش ِ مستقیـمــ ؛
از کجــآیــش مهم نیـسـت ،
بنویـس
زنده استــ
هرچند دلَشـ
گرفـته بـاشَـد ...

براي قرصــهايم لالايي مي خــــوانم

تا به خواب روند

و

فراموش نکنند که خــــــــــواب آورند

نــــه يــــــــــــاد آور...!!

بـــنـــد د لـــ ــ ــ ـــ ـــم ر ا ....

بــه بــنـد کــفــش هـــا یـــت گــــره ز د ه بــــو د م ....

کــــه هــــر جــــا ر فـــتــــی د لـــــم ر ا بــــا خــــو د بـــبـر ی ...

غـــــــــافــــــــل ا ز ا یـــنـــکـــه ....

تـــــو پـــــــا بــرهـــنــه مـــی ر و ی و بـــی خـــبر

دلم تنگ شده...
برای قفسی که در آن نفسم تنگ میشد...
نفس تنگی را می شد
نادیده گرفت..
اما دلتنگی را.... ؟؟؟؟؟؟؟؟

بارانی ات
را بپوش
و در آغوشم بگیر..
.ابر،ابر
گریه دارم!!

اینروزها
شبیه هیچ کس نیستم
حتی خودم
خسته میشوم
سرم را میان دستانم میگیرم
و تو را...
و تو را...
و تو را...
من تو را
دیر زمانیست
که داد میزنم
میشنوی...؟!!

دلتـــــ را جـایـی ... حـوالی خــدا . . . چــهار میــخ کـن کـه بـا رفـتـن ایـن و آن نـــرود . .

چقدر سرد است!

وقتی...

می خواهمت و نیستی

کاش میشد فراموش نمی‌کردیم ...
اولین لحظه ی عاشقی را ...
اولین نگاه ...
اولین انتظار ...
اولین خواهش ...
اولین دوستت دارم‌ها را ...
کاش اولین‌ها همیشه ...
تازه و ناب ...
باقی‌ می ماندند ...
کاش به این زودی‌ها عادت نمی‌‌کردیم ...
به چیزهای به ظاهر ساده ...!!!

یآدم باشد
وقتی آمدی تَنـگ در آغوشـَت گیـرم
وَ بگویم چقـَدر ْ کـَلافِـه اَم

یآدم باشد
چشم ْ اَز چشمانَت برندارم
تآ حسابی ســـیـر شوَم

یآدم باشد
بگویم چقـَدر ْ دوستَت دآرم
وَ چقدر به تو مُــــحتاجـَم

یآدم نرود … !

عشق چیست؟

مادر گفت عشق یعنی فرزند.

پدر گفت عشق یعنی همسر.

دخترک گفت یعنی عروسک.

معلم گفت عشق یعنی بچه ها.

خسرو گفت عشق یعنی شیرین.

شیرین گفت عشق یعنی خسرو.

فرهاد گفت:........؟

فرهاد هیچ هم نگفت!

فرهاد نگاهش را به آسمان برد.با چشمانی بارانی...میخواست فریاد بزند اما سکوت کرد!

میخواست شکایت کند اما نکرد...نفسش دیگر بالا نمی آمد!

سرش رو پایین آورد و رفت هر چند که باران نمیگذاشت جلوی پایش را ببیند ولی او نایستاد..

سکوت کرد و فقط رفت چون میدانست او نباید بماند...

و عشق معنا شد

دلتنگی پیچیده نیست...
یک دل و یک آسمون ...
و یک بغض ...
و آرزوهای ترک خورده ... !
به همین سادگی ...!!!!!

خداحافظ...!!
گوشی قطع...!!
پشتش سیگار...!!
صدای ضبط زیاد...!!
ریپیت...!!
خالی از خویشی و غربت ,گیج و مبهوت بین بودن و نبودن ...!!
پشتش سیگار...!!
لش, روی تخت...!!
گریه کنار هر عکس مشترک...!!
پشتش سیگار...!!
نگاه به ساعت دقیقه به دقیقه...!!
پشتش سیگار...!!
خیره بر گوشی چشم انتظار...!!
پشتش سیگار...!!
اولین روز بی تو بودن...!!
لعنتی می دانم...!!
روزهای دیگر هم به همین سادگی می گذرد...!!

تمام راهها را بسوی جاده ی تنهایی می پویم...
و در اضطراب گلبوته های جدایی ,...
چشمانم را بسوی صداقت پروانه های شهر عشق , آذین می بندم ....
به تو فکر می کنم که چگونه در گلزار وجودم , آشیان کردی...
و بر تاروپود تنم حروف عشق را ترنم نمودی ....
پس باورم کن که به وسعت دریا و به اندازه ی زیبایی چشمانت
هنوز در من شمعی روشن است ....
و من...
در انتهای غروب , نگاهم را بسوی مشرق چشمانت دوخته ام...
تا مگر بازتاب صداقتمان در دستان...
"تــــــــــو" تجلی کند ....!!!

گاه از کاغذها میپرسم
غم خود غیر ِ شما
با چه کس باید گفت؟
بی درنگ اشک ز خودکار روان میگردد
و سطوح ِ کاغذ خیس از چشم تر ِ خودکارم
با غم ِ خامش ِتنهایی من
آشنا میگردد

کاش غم و غصه هم قیمتی داشت، مجانی است لعنتی، همه می خورند ...

تبــــ کـــرده ام
داغ داغ داغ
بازار دیوانگــی ام…
هرچندکسی نمیبیند
امـا گه گـدار ازایـن خیابانها رد شــدن
بـدنیستـ
ـ شاید کسی ورود ممنــوع
چشمــهایش زیربــاران
پاکــ شـده باشد!

گمت كرده ام انگار...

به صورت همه ادم ها

نگاه مي كنم

خيره مي شوم بلكه رد پايي از تو

پيدا كنم

شايد كسي شبيه تو لبخند بزند

شايد كسي مثل تو اخم بكند

شايد كسي اشك هاي تو را توي صورتش داشته باشد
شايد كسي...

شايد كسي...

شايد كسي...

گمت كرده ام انگار!!!!...

خوشا به حال کلاغان
که از زمین دورند
حتی به ارتفاع یک درخت

برای من از دل شــکسته نگو
که دلــﮯ دارم
شــکسته تر از سکوتـــ
شــکسته از درد
شــکسته از
زخــم
شــکسته از عشــق
شــکسته از
گنــاه

فـــرامــــوش کــــردنت کــــار سختــــی نیــــست

کـــافیــــست دراز بــکشــــم

چشــــم هـــایــــم را ببنــــدم

و بـــــرای همیشـــــه

بمیــــــــرم

دل من باز گریست،

قلب من باز ترک خورد و شکست،

باز هنگام سفر بود و من از چشمانت می خواندم

که به آسانی از این شهر سفر خواهی کرد،

و از این عشق گذر خواهی کرد،

ونخواهی فهمید،

بی تو این باغ پر از پاییز است ...